کامبوج ( Cambodia )

پایتخت: پنوم پن زبان رسمی: خمر (رسمي) ، فرانسوي نوع حکومت: سلطنتی واحد پول: ریل(Riel) مذهب: بودايي (رسمي ؛‌ اكثريت ) امید طول عمر: 48/4 سال رشد سالانه جمعیت: 1.8%درصد (July 2004 est.) جمعیت: 13,363,421 نفر (July 2004 est.)

سرود ملی

جغرافیای کشور کامبوج

مركز كامبوج متشكل است از جلگه هاي حاصلخيز در دره‌ي رود مكونگ و در اطراف درياچه‌ي تونله ساپ (درياچه‌ي بزرگ) . در شمال و جنوب فلاتهايي قرار دارد كه پوشيده از جنگل ها و علفزارهاي استوايي است . كوههاي پنوم كراون جنوبي در امتداد ساحل جاي دارد .  رود مهم : مكونگ .  بلندترين نقطه : قله‌ي پنوم آئورال ، 1813 متر .  آب و هوا : آب و هواي كامبوج استوايي و مرطوب است . فصل بادهاي موسمي (از ژوئن تا نوامبر) موجب بارش باران سنگيني در سراسر كشور مي شود ، در كوه ها مجموع سالانه‌ي بارش به 5000 ميلي متر مي رسد .

شهرهای مهم: با تام بانگ, كامبونگ چان
مساحت: 181,040کیلومتر مربع
خط ساحلی: 443کیلومتر
مختصات جغرافیایی: 13 درجه شمالی و 105 درجه شرقی

حکومت

انتخابات چند حزبي ، تحت نظارت بين المللي ، براي مجمع ملي 123 نفره اي كه قرار است قانون اساسي جديدي را تدوين كند ، در 1993 برگذار گرديد . اداره‌ي امور در دست دولت موجود ، با ياري سازمان ملل متحد ، باقي است . حاكميت به طور موقت به 12 عضو شوراي عالي ملي واگذار شده است . (از زمان خروج خمرهاي سرخ از اين شورا تعداد اعضاء به 10 نفر كاهش يافته است ) .  احزاب عمده‌ي سياسي عبارتند از : • « فان سين پك » (سلطنت طلب ) • جبهه‌ي آزاديبخش ملي خلق خمر (چپ گرا) • حزب خلق كامبوج ( كمونيست سابق) • حزب دموكرات كامپوچيا (خمرهاي سرخ ) .

عضویت: سازمان ملل متحد

تاریخ معاصر

كامبوج از 1863 تحت الحمايه‌ي فرانسه بود ، و اين وضع به غير از دوران اشغال آن توسط ژاپن در جنگ جهاني دوم تا بازيابي استقلا در 1953 ادامه داشت . در طي دوره‌ي استعماري پادشاهي كامبوج اسماً كنترل را در دست داشت . در 1955 پادشاه (كانون پرنس) نورو دوم سيهانوك استعفاء كرد تا دولت فراگير ائتلافي را رهبري كند ، ولي نتوانست از درگيري كامبوج در جنگ ويتنام جلوگيري كند يا بيم ايالات متحد را از هواداري اش از كمونيستها ، برطرف سازد . در 1970 وي طي كودتايي به طرفداري آمريكا از قدرت بركنار شد . اين رژيم نظامي مورد حمله‌ي چريكهاي كمونيستي قرار گرفت ، كه در پي ايجاد آرمانشهر خودكفايي كارگري بودند . خمرهاي سرخ سرانجام در 1975 به پيروزي رسيدند . تحت رهبري پول پوت آنان شهر ها را به زور تخليه و حدود 2.000.000 نفر از هموطنانشان را قتل عام كردند . در 1978 ويتنام – دشمن سنتي كامبوج – اين كشور را اشغال كرد و رژيم خمر سرخ را سرنگون ساخت خصومت ميان دو كشور به خاطر هواداري متقابل هر يك از كشورهاي چين و شوروي شدت يافته بود . پس از خروج سربازان ويتنامي در 1989 نيروهاي مقاومت دولت ائتلافي سه جانبه در تبعيد – به رهبري پرنس سيهانوك و مشاركت خمرهاي سرخ – در بسياري از مناطق غربي و جنوبي كامبوج فعال شدند . در 1991 جناح هاي درگير اين كشور با طرح صلحي كه شامل انتخابات آزاد و نظارت سازمان ملل و كاهش تمامي نيروهاي مسلح كامبوج بود موافقت كردند . در 1992 نيروي حافظ صلح بزرگي از سازمان ملل در اين كشور مستقر شد و با مشاركت سازمان ملل در اداره‌ي امور كامبوج موافقت گرديد . ولي زماني كه خمرهاي سرخ عملاً از طرح صلح خارج شدند خشونت بار ديگر شدت يافت .

دفاع

كل نيروهاي مسلح ‌:‌ 112.000 (تخمين 1991) . خدمت سربازي : 5 سال .

آموزش

ميزان با سوادي : 5/87% (تخمين 1991) . سنين تحصيل اجباري : (فرضاً) 5 تا 14 سال . تعداد دانشگاه : 1.

اقتصاد

اشغال نظامي ، جنگهاي داخلي ، كشتار دسته جمعي غير نظاميان (از 1976 تا 1979) و الغاي (موقت) پول رايج (در 1987) جملگي تا حدي باعث نابودي كامل اقتصاد شد . با كمك ويتنام از 1979 ، كشاورزي و در حدي كمتر صنعت به كندي بازسازي گشت ، اما كامبوج هنوز هم يكي از فقير ترين كشورهاي جهان باقي مانده است . ميزان برداشت برنج ، كه در گذشته صادر مي شده ، هنوز كمتر از احتياج اساسي خود كامبوج است